JORDI CARRERA GUIRAO

 

Jordi Carrera Guirao cursou estudos de Enxeñeiro Técnico Forestal na Universidade de Valladolid. Especializouse en  xestión medioambiental no sector forestal.Ademáis complementou a súa formación en distintos campos coma o administrativo e o docente.A súa experiencia laboral é ampla en repoboación de montes, creación dun xardín botánico, conservación de cultivares,formación para aplicadores/manipuladores de productos fitosanitarios. Na actualidade é Director do "Obradoiro de Emprego Terras da Castaña III" participado polos concellos de Riós,A Gudiña e Vilariño de Conso. Por si esto fose pouco é apicultor.

 

Pregunta.- Supoño que a formación ten unha importancia básica para crear postos de traballo sostibles no medio rural. Nese obxectivo os Obradoiros poden ser esenciais. ¿Crees que cubren as necesidades ou debería complementarse con outro tipo de formación?                                                       

 Dende logo son un bo comezo e poden servir de “trampolín” tanto para acceder ou volver ao mundo laboral como para seguirse formando. Tras os 9 meses de duración do obradoiro, a maioría dos alumnos acadan un certificado de profesionalidade, un certificado de prevención de riscos laborais, varios diplomas como o de Iniciación á Informática, Orientación Laboral, Sensibilización en igualdade de xénero e sensibilización medioambiental.Ao longo do obradoiro, ademáis , os alumnos que non teñen o graduado escolar ou o graduado en E.S.O., reciben clases de Educación Básica co obxeto de presentarse ás probas libres que se convocan dende a Consellería de Cultura, Educación e Universidade para poder obtelo.

Unha vez rematado o obradoiro, varios alumnos teñen a oportunidade de continuar durante un mínimo de 3 meses nunha empresa privada coa que se ten un compromiso previo.

Polo tanto, unha ver acabado este período de formación teórico-practica, as persoas participantes salen cun bo  Curriculum Vitae e a partir de aí, dependerá da vontade deles.

''O obradoiro é un bo comezo e pode servir coma trampolín,tanto para o mercado laboral coma para ampliar a formación''

Pregunta.-¿Qué ambitos de formación trata o Obradoiro?(forestal,agrícola en xeral...)

No noso caso, os certificados de profesionalidade que se impartiron estes últimos anos son os de: “Actividades auxiliares en conservación e mellora de montes” e o de “Operacións auxiliares de albanelaría de fábricas e cubertas”, sendo ambos de nivel 1.

''Tras os 9 meses de duración do obradoiro, a maioría dos alumnos acadan un certificado de profesionalidade, un certificado de prevención de riscos laborais, varios diplomas como o de Iniciación á Informática, Orientación Laboral, Sensibilización en igualdade de xénero e sensibilización medioambiental''

Pregunta.- ¿En qué proporción están os contidos teóricos e os prácticos?

Aproximadamente un 25% de contidos teóricos e o 75% restante, de contidos prácticos.

 Pregunta.- ¿Qué requisitos debe reunir un aspirante?

Os requisitos  son 3:  estar desempregado, ter máis de dezaoito anos e estar inscrito como demandante de emprego no Servizo Público de Emprego de Galicia.

''Implementamos todas as medidas anti-Covid 19 e tivemos a enorme fortuna de non ter ningún infectado''

 

 Pregunta.-¿Cómo afectou a pandemia ao desenvolvemento dos cursos?

Pois tivemos un parón de 3 meses e 19 días na primeira onda  que coincidiu co obradoiro anterior, e ampliouse a duración do contrato exactamente ese tempo. Unha vez reincorporados, implementáronse todas as medidas de prevención fronte a Covid19 e tivemos a enorme fortuna de non ter ningún infectado.

 Pregunta.- Nos últimos anos temos a sensación de que se retomou intensamente a plantación de novos soutos.....(pregunto si coincides na apreciación)

Si, a xente parece que volve ter ilusión por poñer en valor os seus terreos e neste caso cun cultivo fortemente vinculado coa nosa terra e a nosa cultura. Ao mesmo tempo, o prezo da castaña tivo un aumento notable nos últimos anos e eso motivou aos veciños a centrarse no cultivo do castiñeiro.

 Pregunta.- Tamén comezamos a ver algunhas plantacións de oliveiras. ¿Qué posibilidades de éxito, dadas as nosas condicións climáticas, ten este cultivo?

 A oliveira é unha árbore moi rústica. Existen ao igual que nos castiñeiros unha enorme cantidade de variedades e o que si que é de vital importancia é escoller a correcta que se adapte ás nosas condicións edafoclimáticas. Dende o Obradoiro, e por iniciativa do Concello, fixemos unha plantación experimental de oliveiras en Covelas, empregando 3 variedades que pensamos que mellor se poden adaptar a esa zona para poder ver  a evolución destas. Nestes momentos, xa están previstas novas plantacións no noso concello coa intención de continuarmos co estudio de adaptabilidade. 

Pregunta.-¿Qué papel xoga neste momento a agroecoloxía e cál debería xogar?

Pois a tendencia é a precisamente non cumplir con ningún dos principios da agroecoloxía . Se nos paramos a pensar, cada día dependemos máis de insumos externos, enfocamos a produción a variedades de alto rendemento que fai 10 anos nin conociamos, cada vez sabemos menos das plantas que nos rodean e o que nos din acerca do lugar no que aparecen, tendemos ao monocultivo, maltratamos o chan con abonos químicos e intentamos producir para un mercado no que non somos competitivos. Dende logo, a lóxica di que ese non é o camiño.

Calquera que teña certo interés, pode atopar unha amplia bibliografía ao respecto en internet e non tardará en darse conta de que esta ciencia era a que se practicaba  con absoluta normalidad nas nosas aldeas ata fai ben pouco... Recomendo ler a Miguel Ángel Altieri.

''A agroecoloxía era practicada ata ben pouco con absoluta normalidade nas nosas aldeas''

Pregunta.- As plagas son un tema recurrente. Tí, pola doble vertente forestal e apícola sufres se cadra, doblemente tamén. ¿En qué situación estamos e qué expectativas hai de mellora?

No sector forestal, cada árbore e cada arbusto teñen  as súas propias fitopatoloxías e poderíamos estar horas con elas.  No caso do castiñeiro por exemplo, pode ser atacado por entorno a un centenar de pragas e enfermidades.

O que está clarísimo é que “a can fraco todo son pulgas” sendo este dito extrapolable  ás plantas. Temos que tratar de ir sempre á raíz do problema, que pode ser dende un cultivo nun lugar incorrecto, forte stress hídrico e nutricional, elevada  acidez do chan, labores culturais inadecuadas ou calquera outro factor que debilite as plantas e as faga máis vulnerables.

No caso da abellas, o principal inimigo é a varroa, un pequeno ácaro que se alimenta do tecido graxo das abellas tanto en estado larvario como en estado adulto e que ademáis é vector de transmisión doutras enfermidades. A mortandade de colmeas por un tratamento fronte a ésta ou ben incorrecto ou ben por ausencia deste,  pode ser enorme. Tamén empezan a aparecer niños de Vespa velutina no Riós pero parece que a presenza do abábaro Vespa crabro (que tamén fai bastante daño a finais do verán) non é de todo agradable para as primeiras xa que compiten polo hábitat. 

Pregunta.- É unha valoración moi habitual a de que o mel galego é de grande calidade¿qué a diferencia do resto dos territorios da península?

Pois debe ser das poucas cousas positivas que ten o abandono do rural... No momento que os predios agrícolas se deixaron de cultivar e o monte se deixou de rozar, comezou a evolución progresiva  da vexetación que ata que alcanza o estado de bosque maduro pasa por moitas fases. Nesas fases topámonos cunha flora dun enorme interese apícola como son as uces, xestas, carqueixas, queirugas, toxos, sangubiños, érbedos, silvas, etc. Tamén nos bosques maduros, tanto de orixe antrópico como natural, as árbores como os castiñeiros, carballos, afreixos, salgueiros...producen unhas flores moi apreciadas polas abellas. O mel galego, exceptuando nas zona cunha forte presenza de eucalipto, é un mel oscuro e con alta conductividade por mor do alto contido en sales minerais. É moi apreciado no norte de Europa e emprégase moito para mesturar con meles de menor calidade.

    '' aínda quedan veciños maiores cun enorme coñecemento en plantas, construcción tradicional....''

               

Pregunta.-Supoñemos que neste momento hai moita xente pensando en retornar a un rural onde ten as súas raíces. ¿Qué posibilidades reais de emprender no rural hai neste momento?¿Qué lle dirías á xente nova que pode estar barallando esta posibilidade? 

Existen incontables proxectos posibles no rural, de feito está prácticamente todo por explotar... E con explotar non me refiro a saquear, falo de explotacións sostibles respetuosas co medio ambiente e sempre coa vantaxe de que na maioría das aldeas xa se conta coas novas tecnoloxías. Ademáis,  este sería o momento ideal, xa que  aínda quedan veciños maiores cun enorme coñecemento das plantas e dos seus usos, de construción tradicional, de cultivos, de artesanía, de nomenclatura botánica, de variedades e un longo etc. Cando eles desaparezcan, toda esa sabiduría e patrimonio inmaterial vai marchar e non vai haber volta atrás.

Agradecemos  a Jordi Carrera a súa amabilidade ao respostar ás nosas preguntas coa esperanza de que as súas orientacións sirvan de estímulo a toda a xente que sinte a chamada da terra.